sábado, 28 de enero de 2017

Cinco años de blog interino

Este mes de enero mi blog cumple cinco años. Parece que era ayer cuando estaba en el IES Cap de Llevant y disfrutaba de uno de los momentos más dulces de mi vida, tanto profesional como personalmente. Parece que era ayer, como digo, que empezaba mi andadura con las nuevas tecnologías de la mano de muchos cursos de formación y, sobre todo, de la paciencia de muchos compañeros altruistas.


En su día el blog me sirvió como válvula de escape, como ventana al mundo, como altavoz a mis frustraciones e ideas. Poco a poco lo fui dejando, por rutina o por cansancio, no lo sé. Ahora sí sé que a veces no he publicado por el miedo a la sala de profesores, a esas miradas inquisitorias contra quienes dicen verdades incómodas, a esos ojos que fulminan a aquel que se atreve a pensar (diferente) y a decirlo, a esas personas a las que les molesta que los demás pensemos y sintamos, así, a secas. ¿Pero sabéis qué? ME DA IGUAL.


Ha sido hoy cuando, hablando con un compañero que estuvo conmigo en algunos de mis momentos más duros, me he dado cuenta de que no merece la pena dejar de hacer lo que a uno le gusta, lo que a uno le llena, sólo por el qué dirán. Eso sí, también soy consciente de que cuando uno se pone en la picota también es susceptible de recibir críticas y opiniones diferentes. La clave está en respetar todas las posiciones (TODAS, la mía también, guapis), pues el mundo cambia mucho según la óptica con que lo miremos.

Así que, con todo mi mundo desmoronándose, un trabajo medio anodino en el que intento centrarme en mis chiquimonsters (qué seríamos sin ellos) y unas oposiciones a la vista, creo que voy a adoptar la actitud suicida de retomar el blog y que éste sea la ventana mordaz al mundo de los docentes. Le pese a quien le pese. O mejor dicho: para que le pese a quien le tenga que pesar.  

Que no nos quiten la ilusión.

¡Gracias por haberme acompañado en estos cinco años!




4 comentarios:

  1. Enhorabona!!! I encara que en alguns temes discrepem, m encanta el teu blog perquè per damunt d tot, ets una gran professional i persona.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. I a jo m'encanten els teus comentaris!!!! Mil gràcies per les teves paraules! :) Tant de bo puguem tornar a fer feina juntes, i que puguem discrepar molt i molts d'anys més!! :D Besitos!!

      Eliminar
  2. Olé! Me encantará leerte de nuevo! Y sí, que le pese a quién le tenga que pesar, pero no a ti. Un besazo

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ¡Gran frase! ¡Gracias por tu comentario! La semana que viene os tengo preparados dos posts calentitos-calentitos. ;)

      Eliminar